30 Mayıs 2013 Perşembe

Neslihan Sungur'un Gebelik Günlüğü-3


Sizinle tekrar böylesine mutlu buluşmaktan büyük mutluluk duyuyorum. Benim için bir o kadar endişeli ve heyecanlı bir hafta oldu.

Pazartesi günü doktora minik fasulyemin durumunu farklı bir doktordan da öğrenmeye korkarak gittim. Onun kalp atışlarını yine göremiycem diye içim içimi yiyordu. ama şükürler olsun ki miniğim bana kendini gösterdi  Pıtır pıtır atıyordu o minicik kalbi... Dünyalar benim oldu binlerce kez şükür ettim Rabbim'e.

Artık bir zorlu süreç beni bekliyordu. Yaren'imi memeden kesmek... Sandığımdan da kolay oldu:) Göğüs uçlarıma yara bandı yapıştırdım "kızım uff oldu anne memmik" dedim  üzüldü uff diye ağladı. Elime bile yara bandı yapıştırdığım da ağlayan meleğim sanırım bu seferde anneciğinin canı yandı sandı. Ama evet gerçekten de yandı.. Onunla aramızdaki en kuvvetli bağdan ayrılmak bana da çok zor geldi. Hakkını mı yedim diye düşünmedim değil. Ama hem kardeşi hemde benim sağlığım için bunu yapmak zorundaydım. Eminim büyüdüğünde bana hak verecektir. 

Gündüzleri bi şekilde unutturdum istemesini. Gece ne yapıcam diye kara kara düşünürken benim tombalak köftem uykusuna sallamadan uyudu ve gece bir kez uyanıp biraz mızırdandı ve su içip yattı. Şaşırdım ve nasıl sevindim.  Bu kadar kolay olmasını beklemiyordum. Öyle böyle unuttu Yaren'im abla oldu artık.. Kardeş nerede kızım diyorum karnımı okşayıp seviyor  Kurban olayım yaradan Allah'a yaa. Akıllı meleğim maşallah Neyse bu arada ben emziremediğimden dolayı göğüslerim çok doldu ağrıdan sızıdan duramadım. 3-4 gün soğuk kompres yaptım.Şükür ki geçti.Onuda atlattık.

Günlerden perşembe oldu ve geçtiğimiz hafta kürtaj olma ihtimalinden söz eden doktorum minik fasulyemin kalp atışlarını dinletti bana  Sıkıntılarım gitti üzerimden büyük bir yük kalktı. hiç bir sorun olmadan bu yola rahat rahat devam etmek istiyorum artık. birde şu kan uyuşmazlığı sorununu atlatırsak daha ne isterim  

Rabbim herkesin gönlünde ne dileği varsa hakkında hayırlı etsin... çünkü bazen bizim dileklerimiz hakkımızda hayırlı olmaya biliyor. Ama Rabbimizin kuvveti kudreti bizim O'na sadece el açıp dua etmemizle istediğimiz hayırsız ise bile onu hayırlı bir işe çevirmeye yeter. O nedenle hep böyle dua edelim... Rabbim gönlümüzdeki dilediğimizi hakkımızda hayırlı etsin... 

Beni yalnız bırakmadığınız sevincime üzüntüme ortak olduğunuz için hepinize teşekkür ederim. Çenem düşük biraz ama idare edin artık  Sizleri seviyorum. Haftaya güzel haberlerle görüşmek üzere...


Sevgiler... 


26 Mayıs 2013 Pazar

Doğum Hikayeleri - 1 (Özlem'in doğumu)


Merhabalar ben Özlem...

Öncelikle bir itirafla başlayayım normal doğumdan çoooook korkuyordum ama bunu kimseye söyleyemiyordum.

Normal doğumun en ateşli savunucusu annemdi o kadar ateşliydi ki ''s'' ile başlayan cümle bile kuramıyordum. En büyük gücü ondan aldım huzurunuzda önce anneme sonra da ebem Elif'e teşekkür etmek isterim doktorumla ilgili kararı size bırakıyorum.

Hamileliğime dair kısa bir özet: Hamileliğim çok rahat geçti bu konuda gerçekten çok şanslıydım, karnım çok küçüktü 9 aylıkken herkes 5/6 aylık olduğumu düşünüyordu .14 kilo aldım ve son güne kadar çalıştım.
Normal hayatıma devam ettim , çok niyetlenmeme rağmen ne yoga yapabildim ne de doğuma hazırlık kurslarına katılabildim tamamen üşengeçlikten.

Nasıl geçecek 40 hafta derken 39+2 olmuştum bile.39 +2 öğlen nişanım geldi. Hoş geldi hemen doktoru aradım telaşa gerek yok doğum 3 güne kadar başlar başlamasa suni sancıyla falan bir şekilde doğumu gerçekleştiririz. ''Bir şekil'' mi o da neymiş acaba ?  ama benim suni sancıyla doğurmaya hiç niyetim yoktu. Günümü beklemeye kararlıydım oğlan dışı bir durum olmadıktan sonra , neyse ki doktorumu bu fikrimle meşgul etmek istemedim. 39+5 cuma gününe randevu verdi.

39+3 tık yok,39+4 sancılar geldi hoş geldi. Bir panik ilk başta dayanılır şiddeteydi ve sık değildi ben bir heyecanla 5 dk da 1 e düşmesini bekliyorum neyse oldu aksam sancılarda artış yok saat 00.00 da uyuduk.

Bu arada abim ve babam o gün şehir dışında olduğundan annemin yanında kalıyoruz sancılar artmaya başladı gece 03.00 te artık kalkmak zorunda kaldım sürekli tuvaletteyim biraz da olsa rahatlatıyordu her sancı geldiğinde 10'a kadar sayıyordum sonra 5 dakika sancı molası hop yine 10'a kadar sayıyorum yine mola derken saat oldu 07.00 

Bu arada tüm kıvranmalarımı parmak ucunda yapıyorum annem ve eşim uyanmasın diye zaten sabah randevumuz vardı doktorum beni bir şekilde doğurtacak ya! Kimseyi telaşa vermek istemiyorum nasıl bir duyarlılıksa ;) delilik  

Saat 07.30  yola çıktık arabada kıvranıyorum sancı vurdukça annem baya kızdı sesin çıksın kızım bağır kasma kendini ,hayır bağırsam ne değişecek?

7.45 te hastanedeydik her ne kadar yürüyebileceğimi söylesem de sedyeyle doğum odasına götürüldüm. Ebemiz Elif karşıladı bizi çakır gözleriyle , muayene etti 5 cm açılmış rahim süper normal doğum için hiçbir engelin yok dedi ama ben o an pek süper hissetmedim. 
Doktor  geldi cihaza bağladılar NST serum falan bir hazırlıklar başladı sonra kalp atışları yavaşlamaya başladı kızımın doktor sezeryana alabilirim dedi.

Doktor odadan çıkınca ebemiz sancı vurdu ve bebeğin kalp atışlarının yavaş duyulacağını bunun normal olduğunu gizliden söyledi. İyice kafamız karışmıştı şimdi,kapının önünde annem doktorla tartışmaya başladı.Normal doğum olacak tartışması. Doktorum duruma göre hareket edeceğini söyledi.

Ben içeride cebelleşirken bir de bu duruma sinir oluyorum tabi ,şimdi düşünüyorum da sinirden mi doğurdum ne;) sancılar artık tavan yaptı ama ben yine de bağırmıyorum :-) daha ne kadar artar bu sancı , ne kadar sürer onun muhasebesini yapıyorum bıir taraftan gitmediğim kurslar geliyor aklıma salak kafam keşke gitseydim 2 nefes tekniği öğrenirdim ıkınma falan... :( derken müthiş bir tuvalete gitme ihtiyacı serum olmasa kolumda koşacağım tuvalete.
İlk ve son bağırmam o oldu zaten TUVALETE GİTMEM LAZIM ÇÖZÜN BENİİİİİ içimden dışarıda dırdır yapacağınıza benimle niye ilgilenmiyorsunuz diye düşünüyorum.
Doktorum doğum başladı diyerek geldi odaya annem gözleri dolu dolu alnımdan öptü , eşim de aynı şekilde ama onun suratı bembeyaz , başka bir adam gibi bakıyordu gözlerime .zaten onun o halini görünce doğuma girmemesini istememekle çok doğru bir karar vermiş olduğunu anladım.
Allah'ım dedim sı..tık annem ağlıyor kötü şeyler olacak artık sezeryana da dönemem ki ah anacım bu zamana kadar kandırmış ben hani bir şey yoktu. HANİ ACIMAYACAKTI !!! annem dışarı çıktığı gibi başladı doktoru çekiştirmeye salak mıdır nedir hala sezeryan diyor! ama bilmediği bir şey vardı ki sesi içeri geliyordu:)


Bu arada bu tuvalet ihtiyacı kızımın kafası geldiği içinmiş ,aksiyon başladı , nerden çıktığını anlamadığım 2 hemşire belirdi yanımda , gerek te yoktu aslında eşimi annemi bile istememiştim doğumda Ellerimden tuttular nasıl ıkınmam gerektiğini anlattılar çok komikti filmlerdeki gibi gülesim geldi ama gülmesem daha iyi dedim. Herkes bir panik ben mı doğurcam olanlar mı bilemedim :) Beni rahatlatmaya çalışıyorlardı ama aslında daha çok strese soktuklarının farkında değillerdi

Neyse benim ilk ıkınma denemem başarısız oldu hemşire koçlarım problem değil ifadesiyle bana baktılar,  içimden size problem olmaz tabi bacakları havada olan benim! bu arada :P 

Bir taraftan da kakamı yapar mıyım diye korkuyorum , bağırsaklarımı boşaltmaya bile fırsat olmadı çünkü. galiba ilk ıkınma da o korkudan başarısız oldum. Neyse dedim artık ne çıkarsa doktorun bahtına bıraktım kendimi :-)

2. sancı geldi herkes yine bir heyecan inanın benden çok , öyle bir ıkınmışımki kızım çıkıverdi.herkes şok bu kadar çabuk kimse beklemiyordu.saat 09.00 bile değildi. 10 dk sürdü doğum.
Tebrik ediliyorum falan o andan sonrası flu herkes bir şey söylüyor ben sadece kızıma bakıyorum zaman duruyor, niye o kadar çok ağlıyor beni bırakın da kızımı verin diyorum ağlamasın o ağladıkça ciğerim parçalanıyor. sonra veriyorlar kucağıma derin bir oh çekiyorum. her şeyi yerli yerinde sağlıklı bir bebek MUCİZEM'E kavuşuyorum.

23 Mayıs 2013 Perşembe

İrem'in gebelik günlüğü - 2


Yine yeniden Merhaba :)

İlk yazımda sizlere bebeğimi öğrendiğim ana kadar olan hikayemi anlatmıştım.
Şimdi 32 haftalık hamileyim. Allah'ın bize verdiği en büyük mutluluğu yaşıyoruz dünyaları verseler kızımın bir tekmesine değişmem. 

Uykusuz geceler, bitmek bilmeyen tuvalet molaları, mide yanmaları, Allah'ım normalde tahammül edemeyeceğim şeyler ama içinde dünyanın en büyük servetini taşıyınca hepsi siliniveriyor :) onun canı sağ olsun yeter diyorsunuz.

Geçen hafta salı günü kontrolümüz vardı.Ben 24. haftamda babamdan dolayı genetik şeker hastası olduğumu öğrendim. Doktorun dediğine göre bunun yüzünden bebeğimin gelişiminin 10 gün ileride olduğunu ve hemen ardından da kötü bir şey değil dedi doktorum , ama ben o gece uyuyamadım ben sağlığıma dikkat etmediğim için bebeğim bu durumdaydı. Çok çok üzüldüm daha az şeker tüketsem dikkat etsem oda daha sağlıklı olacaktı :(
32 haftalık 2,167 kilo olan bebeğim biraz tombiş olduğu için doğumumun muhtemelen sezeryan olacağını doktorum şimdiden söyledi :( bunu beklemiyordum normal doğum yapmak istiyordum ama ben...

Geçen hafta renkli ultrasona girdik kızımın tüm yüz hatlarını gördük elini yüzüne kapatmış rahatsız olmuştu meleğim , babasına el salladı Allah'ım tarif edilemeyecek bir şeydi bu , içimde bir insan büyüyor bunu yaşamayanın anlayabileceği bir şey değildi... 

Doğuma sayılı haftalar kala kızımın odasını hazırladık. 
Odamıza sepet beşik kendi odasına da karyola koyduk.





Hastane çantamı hazırladım içerisine:

hastane çıkışı
kendime gecelik
kızıma yedek takım
emzirme sütyeni
külot
göğüs pedi
ped,havlu
tarak
göğüs ucu kremi
pompa
kağıt havlu
bez
ıslak mendil
terlik

Benim aklıma gelenler bunlardı varsa unuttuğum bir şey lütfen beni uyarın...

Son olarak değişiklik olarak kurdele yerine minik güllerden oluşan kırmızı bir  taç aldım çok şirin hanımlar inanın her şeyi o kadar büyük bir hevesle yapıyorsunuz ki her şey evladımız için şimdi babaannesi içeride kızımın eşyalarını ütülüyor anneannesi kızımın gardolaplarını siliyor Allah'ım ne mutlu bize ki kızımın canı sağ ve sağlıklı insan başka ne isterki...




Size odamızdan bir kaç fotoğraf yolluyorum ve haftaya görüşmek dileğiyle İrem....

22 Mayıs 2013 Çarşamba

Neslihan K. Gebelik Günlüğü -3


Yeniden merhaba telefonumdaki arıza nedeniyle yazımı geç yazıp ulaştırdım İnci'ye...

Büyük bir sabırsızlıkla doktorumuza aylık randevumuza gittik. Büyük sabırsızlıkla diyorum çünkü ikili test için kan vermiştik ve sonucunu merak ediyorduk tabi bebeğimizle de tek buluşmamız ultrason ekranı olduğu için onu çok çok özlemiştik :) Bebeğimizde bizi özlemiş ki bu kez bizi küçük bir insan siluetine bürünmüş halde bizi karşıladı.... Tabi annesi çok ağladı babasının gözleri doldu... Nasıl güzel bir nimetti ne muhteşem bir şeydi o Aman Yarabbim... 

İkili test için kan aldıktan 1 hafta - 10 gün sonra sonuç çıkar diyorlar oysa sonuç 2-3 günde çıkıyor onca gün bizi boşuna bekletiyorlar bizde stresten meraktan dört dönüyoruz :( 

Neyse ki test sonuçları da iyi çıktı şükür ama cinsiyetimizi göstermeyecek kadar da utangaç olduğumuzu öğrendik :)

Bana gelince hamileliğin başından beri kokusuna tahammül edemediğim süte abone oldum diyebilirim. Her gün mutlaka süt çilek ceviz muz yiyorum bebeğin zeka ve gelişimi için , bide günde 1 adet maden suyu içiyorum doktorum sodada bebeğime gerekecek tüm mineraller var dedi azıcık şişiriyor beni ama olsun kuzuma kan can olsun yeter ....

Benim gibi süt sevmeyen varsa soğuk sütün içine azıcık tarçın serpince salep gibi oluyor zor olsa da içiliyor...

İlk gebelikte yaşadığımız doktor ikileminden sonra ikili test sonuçlarımızı alarak başka şehirdeki bir doktora daha gittik ve bebeğim anneler gününden bir gün önce ultrason muayenesinde yüzünü ekrana dayadı elini yanağına koydu el salladı anneye :) İlk anneler günüm ve bebeğim annesini unutmadı...



Eşe baskı oldu tabi bana bebeğim adına bir şeyler almalısın diye aldı da :) Eşim bu duruma şimdiden alışmaya başladı ;)

Mide bulantılarım gitti diye sevinirken yerine baş ağrılarım gelerek sevincim kursağımda kaldı. 

İnci ile konuşurken geçen hafta iki kez burun kanaması yaşadığımı ikincisini gribe bağladım ama ikinci kanamanın durması neredeyse 1 saati bulduğu için çok korktum ve doktordan 2 günlük rapor aldım ki gözden düşen eleman olma pahasına :(
Bir arkadaşın önerisiyle steteskop aldık kalp atışlarını duymak için bebeğimin. Duydun mu derseniz harıl horul seslerden başka bir şey duyamadım:)

Bu haftalık benden bu kadar haftaya tansiyon ile ilgili ne oldu ne dediler paylaşacağım şimdilik hoşça kalın görüşmek üzere....

19 Mayıs 2013 Pazar

Neslihan Sungur'un Gebelik Günlüğü-2

Herkese merhaba.
Bu hafta neler yaşadım bilemezsiniz. 
Aslında bugün size Yaren'imin doğum hikayesini anlatmak istiyorum ama bi yandan da şu anda varlığını bildiğim ama yaşama belirtilerini hissedemediğim minik fasulyem hakkında da anlatacaklarım var.
Yarenimle başlayım. İlk göz ağrım, gülen yüzüm.Aşkımın simgesi Yar'imin Yaren'i...Ona hamile olduğumu öğrendiğimde bir aylıktı.Önce dış gebelik dendi, sonra yok dendi falan derken var olduğunı hissettim.Güzel, nazlı, herkesin etrafımda dört döndüğü bi gebelik geçirdim.

Sıra doğuma geldiğinde 27 Ekim denilen doğum tarihi yerine bebeğim aşkımızın başladığı gün 19 Ekim de aramıza katılmak istemesiyle bize sürpriz yaptı.
Doğumum çok rahat geçti. Suni sancıyla 7 saat sonra ona kavuştum ama solunum problemi yüzünden daha dokunamadan küveze aldılar ve 5 gün boyunca ona hasret kaldım.
Eve geldiği gün bizde yeniden doğmuş kadar olduk.Çok şükür hiç bi sağlık sorunu yaşamadan bu zamana kadar geldik.
Şuan 18. ayını bitirdi Meleğim.



Gelelim minik fasulyeme tamamen sürpriz oldu bize.Her türlü tedbirimizi almış olmamıza rağmen Rabbimizin bize verdiği en güzel hediye oldu hemde tam anneler gününde. İlk muayenede herşey normal görünsede, ikinci muayenede kalp atışlarının olmadığını öğrendik. Doktorumuz belki bir ihtimal küçük olduğu için görememişizdir dese de içim rahat değil işte. Ama o var içimde. Ve ben onun yaşadığını düşünerek hareket ediyorum.Planlanmamış bir gebelik olsa da onu kaybetmek bende büyük çöküntüye neden olacak.Bunu yaşamak istemiyorum. Siz bunları okurken ben muayenede olmuş olucam. Lütfen dualarınızı esirgemeyin. Rabbim herşeyin hayırlısını versin. Destekleriniz için çok teşekkür ederim. İyiki varsınız.
Allah yavrularımızı her türlü kötülüklerden korusun ve bize onların acısını yaşatmasın... AMİN...