Yaşadığımız olaylardan sonra kendimizi bir kaç ayda topladık ama gideni unutmadık:( hala olayın etkisindeydik.
8 ay sonra doktora gittik bütün kontroller yapıldı ve yeniden bebek sahibi olmamamız için hiçbir neden yoktu.Tek fark bu sefer daha tecrübeliydik.
Adetim gecikince eczaneden aldığım testi yaptım ve çift çizgi. Sevinçten havalara uçmamak için beni bir şey engelliyordu o da korku...
Ertesi gün doktora gittik kan testi yaptırdık ama muayene olmak hiç içimden gelmiyordu ve olmadım da sonucu alıp eve gittim eşimle kimseye söylememe kararı aldık. 20 martta doktora gitme cesaretim gelmişti ve o masaya yatarken kendimi sürekli dua ederken buldum.
Ve küçük fasulyem göründü 6 haftlık olmuş:) Kesemiz gayet düzgün içindeki bebekte de çok şükür bir sıkıntı yoktu.
Sıra ikinci aşamaya gelmişti kalp atışını ne zaman duyacaktık. Duyacak mıydık?
Doktorumuz 27 mart günü tekrar muayeneye çağırdı. Bir hafta boyunca evde olduğum sürede sadece yatmıştım hiç iş yapmamış yolda yürürken bile adımlarımı kısa kısa atmıştım çünkü bebeğimi çok çok istiyordum.
Ve masaya yattım inşaat gibi bir yerden pıt pıt sesleri gelmeye başladı derinden geliyordu ama evladım bu sefer bizi bırakmamıştı sıkıca tutunmuştu annesine ... çok çok çok mutluydukkk:)
Eşimin konu ile ilgili adakları vardı çok şükür onları da yerine getirdik ve saltanat günlerim başladı derken mide bulantılarım canımı epeyce sıkmaya başladı öyle ki hiçbir şey yemek istemiyordum.Bazen ekşi bazen tuzlu istiyordu canım tabi buna bağlı olarak cinsiyet tahminleri de geliyordu ama en çok canımın istediği kirazdı ve malesef hale gelmediği için hemen yiyemedim neyse ki hafta sonu kiraz yiyerek bebişimi mutlu ettim :)
Yazıyı 13. haftadan yazmaya başlayacağım haftaya görüşmek üzere Neslihan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder